@pipa: seni anlıyorum. akrabalarımın bir kısmı islami ritüel yapıyorlar (adı mevlüttü sanırsam) ve ben kaçabildim. bir sürü yaşamayan insan vardı orada. düşünemeyen, büyük fotoğraf denen şeyi göremeyen. inanmak için hayatın güzelliklerinden bazılarını yaşayamıyorlar, çok saçma. aslında inanmak insana güç vermeli bence. iyi hissetmeli inanan insan. ama öyle olmuyor, bu nedenle inanmakla zaman kaybetmiyorum. senin bulunduğun yerde beyin varmış en azından, şanslı hissetmelisin. ayrıca benzer tepkiler vermişiz. ben daha korkaktım ama. başka bir odada güldüm. ama ağlamadım. ve kaçabildiğim için kendimi İLK KEZ şanslı hissediyorum.

~kaichu, outland'in internetten yoksun bölgelerinden biri, 13:03

0 yorum:

Yorum Gönder